Laura Esquivel - Przepiórki w płatkach róży

Autor:  Laura Esquivel
Tytuł: „Przepiórki w płatkach róży"
Tytuł oryginału: Como agua para el chocolate
Tłumaczenie:  Elżbieta Komarnicka
Wydawnictwo: Znak Literanova
ISBN: 978-83-24024-11-7

Data wydania: 15 lipca 2013

Liczba stron: 240

Seria: Klub Książki Doroty Wellman

„Z popielnika na Wojtusia
Iskiereczka mruga,
Chodź, opowiem ci bajeczkę,
Bajka będzie długa”.

Historia Kopciuszka była już interpretowana na milion różnych sposobów. Niezależnie od wersji finał jest zawsze taki sam – dobro zwycięża. Zastanawialiście się kiedyś, co by było, gdyby ta baśń potoczyła się inaczej? Przypuśćmy, że książę, podobnie jak w pierwowzorze, szuka właścicielki bucika i trafia pod dach macochy. Pani domu surowo zakazuje pasierbicy wychodzić z kuchni, a sama przekonuje przyszłego króla, iż to jedna z jej córek jest wybranką jego serca. Nieco podobną słodko-gorzką opowieść oddała w ręce swoich czytelników Laura Esquivel. Nie znajdziecie tu, co prawda wielkiego bogactwa, ale miłość, magię i niedające się usprawiedliwić niczym okrucieństwo znane wam z twórczości Andersena bądź braci Grimm.

Siedemnastoletnia Tita przeżywa swoje pierwsze, wielkie uczucie. Od ponad roku jest szczerze zakochana w przystojnym Pedro. Para dochodzi do wniosku, iż najwyższy czas poprosić matkę dziewczyny o zgodę na małżeństwo. Niestety wraz z realizacją tych planów, wszystko przybiera zły obrót. Pani domu nie tylko nie zezwala na ożenek, lecz także uświadamia swojej latorośli, gdzie jest jej miejsce. Według starej, rodzinnej tradycji, najmłodsza córka ma obowiązek opieki nad rodzicami aż do śmierci, co wiąże się z brakiem zgody na jakikolwiek ślub. To nie koniec przykrości dla młodziutkiej bohaterki. Seniorce rodu laGarza tak przypada do gustu przyprowadzony młodzieniec, że oddaje mu rękę swojej najstarszej córki Rosaury. Odtąd marzenie Tity realizuje jej siostra. Sam Pedro traktuje małżeństwo, jako środek by nie stracić choćby nikłego kontaktu z ukochaną, która odtąd zostaje oddelegowana do pracy w kuchni.

Życzenia świąteczne

Moi drodzy co roku z pewnością czytacie wiele świątecznych życzeń. Pozwólcie. że i ja w waszą stronę wyślę garść ciepłych myśli. Życzę wam, spokoju i ufności. Każdy ma prawo do potknięć i upadków, ale trzeba z dojrzałością i optymizmem powstawać każdego dnia, tak by życie stawało się coraz bardziej pełne.  Niechaj wasze poglądy, myśli i refleksje śmiało i dumnie ubogacają serca bliskich oraz niechaj światło radości - jakie się w was świeci, nigdy nie zgasło. Nauczcie się odnajdywać szczęście w małych, codziennych sprawach. Życzę wam, byście zawsze znaleźli czas na wypicie herbaty, rozmowę z babcią, czytanie gazety... Tak łatwo przeoczyć coś ważnego, gdy  zapomina się o spokoju, bliskich, a skupia tylko na pracy.

Carla Montero - Szmaragdowa tablica

Autor: Carla Montero

Tytuł: „Szmaragdowa tablica"

Tytuł oryginału: La Tabla Esmeralda

Tłumaczenie:  Wojciech Charchalis

Wydawnictwo: Rebis

ISBN: 978-83-75109-99-3

Data wydania: 16 kwietnia 2013

Liczba stron: 672

Kultura i sztuka to takie dziedziny naszego życia, które wydają się nieważne. Tymczasem często obrazy czy rzeźby były wykorzystywane do celów propagandowych. Szczególnie przerażające były działania nazistów w czasie II wojny światowej. Dokonano wówczas grabieży ponad pięciu milionów dzieł, które wywieziono w głąb III Rzeszy. Hitler żywił wręcz obsesyjne przekonanie, że niektóre eksponaty powinny być zmiecione z powierzchni ziemi. Ludobójca uwielbiał prace starożytnych Greków, a następnie Rzymian, podczas gdy stanowczo nie tolerował sztuk nowoczesnych. Dyktator chciał kontrolować wszystkie aspekty codzienności Niemców, więc piękno było dla niego ważne zarówno pod względem estetycznym, jak również doktrynalnym. Swoją filozofię przedstawił na wiecu w Monachium w 1920 roku, gdzie dokonał m.in podziału na twórców-założycieli, nosicieli oraz niszczycieli kultury. Jak łatwo się domyślić, Hitler do pierwszej grupy zaliczał osoby czystej krwi aryjskiej, a do ostatniej Żydów, którzy byli mordowani w obozach koncentracyjnych, a także pozbawiani majątków. Swoisty kontrast między demonicznym charakterem, a miłością do estetyki dowódcy III Rzeszy wykorzystała Carla Montero, jako motyw łączący bohaterów swojej powieści.

Kwiecień 1942. Do paryskiej siedziby nazistowskiej jednostki Einsatzstab Reichsleiter Rosenberg (ERR), odpowiedzialnej za zabór oraz katalogowanie zagrabionych dzieł sztuki, przybywa major Georg von Bergheim. Mężczyzna od kilku tygodni na specjalne zlecenie Himmlera szuka obrazu, który jest owiany legendą. Podobno każdy, kto posiada „Astrologa”, ma przewagę nad innymi. Na czym polega ten sekret wie chyba tylko sam Führer, chcący jak najszybciej posiąść unikatową pracę.

Anna Sikorska - Hiszpania w filmach Pedro Almodóvara

Autor: Anna Sikorska

Tytuł: „Hiszpania w filmach Pedra Almodóvara"   

Wydawnictwo: Attyka

ISBN: 978-83-89487-51-3

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 190
Blog autorki : http://annasikorska.blogspot.com
Książka pod patromatem bloga Inna Perspektywa

Muszę przyznać szczerze, iż jestem wielką miłośniczką filmu, ale przez ostatnie kilka lat produkcji, które zrobiłyby na mnie wrażenie, było bardzo niewiele. Może po prostu żądam zbyt wiele od twórców dzisiejszej kinematografii, oczekując, że ich obrazy pozostaną w mej pamięci nieco dłużej niż przysłowiowe „pięć minut”? Odnoszę wrażenie, iż teraz, gdy wszyscy oczekują sukcesów kasowych w kinach, gdzieś zatraca się myśl o bohaterze przemawiającym do widza z ekranu tak, by ten miał szansę zastanowić się nad rzeczywistością, w jakiej żyje. Aktualnie, kiedy popularne są komedie romantyczne lub okraszone całą masą efektów specjalnych superprodukcje, gdzieś na uboczu egzystuje kino przeznaczone dla bardziej uważnego obserwatora, który doceni różne aspekty trudnej historii, opowiedzianej w kadrze. Z racji tej konkluzji, ostatnio zaczęłam wracać do mistrzów kina europejskiego, potrafiących władać niezwykle poruszającym językiem filmu. Do niedawna był jednak w tej grupie ktoś, po produkcje, kogo bałam się sięgać z racji przeświadczenia, iż to dla mnie zbyt ambitny twórca. Pedro Almodóvar, bo o nim mowa, od lat w swoich dziełach pokazuje osobiste spojrzenie na problemy. będące często tematami tabu,  a więc wzbudzającymi liczne kontrowersje. Równocześnie hiszpański reżyser sprytnie wplata losy swoich bohaterów w rzeczywistość społecznych oraz historycznych zmian  Hiszpanii, co jest ciekawym materiałem źródłowym dla licznych opracowań i prac naukowych. Jedną z nich miałam okazję poznać.